ที่เห็นตัวเขียนข้างต้น...ไม่ใช่ฝีมือเด็กกะเหรี่ยงหลงดอยหรอกนะครับ...แต่เป็นเด็กชายติ๊ก...หนุ่มน้อยคนนี้นี่เอง...
กว่าจะตั้งมือได้...กว่าจะจับปากกาได้มั่น...กว่าจะเขียนได้สักตัวหนึ่ง...แต่ก็จะต้องพยายามฝึกให้การเรียนรู้การจำของสมองใช้งานได้ต่อไป
วันนี้เกิดไฟดับทั้งวันและช่วงบ่ายก็อากาศร้อนมาก...จึงชวนภรรยาสุดที่รักไปคลายร้อนที่น้ำตกป่าละอู...ฝึกเดินออกกำลังไปด้วย...ก็ผ่านมาได้ด้วยดี...มีฝรั่งใจดีคอยเฝ้าระวังในช่วงทางลงหินชันให้ด้วย...เดินจากลานจอดรถจนไปถึงน้ำตกชั้นที่สอง...นั่งชมสายน้ำตกเย็นชื่นใจ
สิ่งที่เรียนรู้ได้คือ...มีการก้าวเท้าได้มั่นคง...สามารถก้าวเท้าหลบหินหรือรากไม้ได้...มีพลังในการทรงตัวได้ดี...สามารถเดินขี้นเนินชันได้...ใช้มือขวาช่วยในการเดินได้เป็นอย่างดีครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น