หลังจากที่แม่นิดรับคำสั่งคุณหมอเวชศาสตร์ฟื้นฟูถึงการให้ฝึกใช้มือขวาทำกิจวัตรทุกอย่างโดยทันที...และห้ามใช้มือซ้ายโดยเด็ดขาด...ไม่งั้นจะมีโอกาสที่จะสูญเสียมือขวามากขึ้น...
แม่นิดไม่รีรอที่จะเตรียมจานข้าวและแก้วน้ำสแตนเลส...พร้อมทั้งให้ผมทดลองใช้ช้อนแก้วน้ำ...ดูว่าดัดแปลงให้เหมาะกับมือหรือไม่...ผมก็ได้บอกว่า...คงไม่ต้องดัดแปลงอุปกรณ์หรอก...ดัดแปลงที่มือผมดีกว่า...ให้ผมพยายามบังคับมือให้ใช้ช้อนจับแก้วก็แล้วกัน
กว่าจะพยายามบังคับช้อนให้กินข้าวจนเสร็จได้...ทำเอาเหนื่อยใจ...เพราะช้อนหลุดจากมือตลอดเวลา...พยายามใช้แรงที่มีอยู่...ใช้สมาธิในการควบคุมช้อน...คงเป็นเพราะกับข้าวอร่อย...ทำให้มีความสุขไปกับอาหารแต่ละมื้อ
จากการใช้มือซ้ายกินข้าวก็ยากในตอนแรกๆ แต่ไม่นานก็ชิน...แต่พอเปลี่ยนมาใช้มือขวาก็ยิ่งยากกว่า ทั้งไม่มีแรง ทั้งควบคุมไม่ได้ แถมชาไม่รู้สึกอีกต่างหาก...ก็รู้สึกได้ว่า "ไม่ยากเกินความพยายาม" ขอเพียงจิตใจเราต้องเบิกบาน...มีความสุขอยู่กับปัจจุบัน...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น