อีกหนึ่งบททดสอบสภาพร่างกายและจิตใจ

เมื่อวานเย็นถือได้ว่า...ผมได้ผ่านบททดสอบสภาพร่างกายและจิตใจ...เพราะได้ย้ายกองอาหารสัตว์จำนวน 50 กระสอบที่มีน้ำหนักรวมถึง 1500 กิโลกรัมจากหน้าประตูทางเข้าฟาร์มไปเก็บไว้ที่หน้าโรงเรือนเนื่องจากรถบรรทุกที่มาส่งอาหารคันใหญ่เกินกว่าจะผ่านเข้าประตูไร่ได้จึงจำเป็นต้องวางกองอาหารไว้บริเวณหน้าประตูก่อน

ตอนเย็นๆ หลังจากเสร็จงานให้อาหารเหล่าบรรดาฝูงโคเรียบร้อยแล้ว จึงชวนน้องนิดหัดขี่รถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างเพื่อทำการขนย้ายอาหารโดยจะขนได้ครั้งละ 5 กระสอบรวมน้ำหนัก 150 กิโลกรัมยังไม่รวมน้ำหนักคนขับขี่และคนงานประจำไร่อีกไม่น้อยกว่า 120 กิโลกรัม ทำให้ต้องทำการขนย้ายกองอาหารนี้ถึงสิบเที่ยวทีเดียว...ในระหว่างที่กำลังขนย้ายก็ต้องเติมลมยางรถพ่วงข้างเพราะคงจะแบกรับน้ำหนักมากจนเกินไป

แต่สำหรับผมแล้ว "ผมไม่ได้คิดว่า...ผมกำลังทำงานหนักในการขนย้ายกระสอบอาหาร แต่ผมกำลังเดินเล่นยามเย็นๆ เท่านั้น" จึงทำให้ผมสามารถค่อยๆ ยกกระสอบอาหารกระสอบแล้วกระสอบเล่าไปเรื่อยๆ ถึงแม้ว่าร่างกายจะออกอาการอ่อนแรงให้เห็นบ้าง...จนน้องนิดเอยปากว่าหยุดพักก่อนแล้วพรุ่งนี้ขนย้ายที่เหลือ แต่ด้วยจิตใจที่มุ่งมั่นและพิจารณาแล้วว่า...ร่างกายนี้ยังไหวอยู่ ยังมีกำลังพอเพียงที่จะยกกระสอบอาหารได้อยู่ จึงควรที่จะทำต่อให้แล้วเสร็จ...แล้วในที่สุดก็ทำการย้ายกองกระสอบอาหารทั้งหมดได้เป็นที่เรียบร้อย

จึงเป็นอีกหนึ่งบททดสอบสภาพร่างกายและจิตใจที่ผมสอบผ่านมาได้  

ปล. เหตุที่ทำให้เหนื่อยก็คงจะมีเหตุมาจากการลุ้นจนเสียวในการหัดขับขี่รถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างเป็นครั้งแรกของน้องนิดภรรยาสุดที่รักแต่เธอก็สามารถฝึกฝนจนสามารถขับขี่ได้เก่งทีเดียว