เมื่อวันเสาร์ที่ 8 มิถุนายนเป็นวันแรกที่ได้เริ่มส่งนมโคให้กับสหกรณ์โคนม ห้วยสัตว์ใหญ่...ก็ขอถือว่าเป็น "วันเริ่มต้นชีวิตใหม่" อีกครั้งหลังจากที่ต้องล้มป่วยด้วยโรคหลอดเลือดในสมองแตกทำให้ร่างกายซีกขวามีอาการชาและอ่อนแรง...ส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตเป็นอย่างมากเพราะเดินไม่ได้...มือขวาก็ใช้งานไม่ได้...
เป็นเวลากว่า 192 วันที่อยู่ภายใต้การฟื้นฟูร่างกาย หากนับเป็นวันก็จะดูเยอะ แต่ถ้าพูดว่า "4 เดือนกับอีก 9 วัน" ที่สามารถกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยอาชีพฟาร์มรีดนมโค...ก็นับว่าเป็นวันเวลาที่ร่างกายของผมฟื้นฟูกลับมาได้รวดเร็ว...ถึงแม้ว่ายังคงมีการชาตามผิวหนังหลงเหลืออยู่...อาการความจำสั้น...แต่ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตมากนัก
ผมหวังว่าข้อมูลอาการป่วยและการฟื้นฟูตามระยะเวลาที่ผ่านมาที่ได้บันทึกไว้ในที่นี้...คงจะเป็นกำลังใจให้กับผู้ป่วยเช่นเดียวกับผม...ให้ลุกขึ้นมาสู้...ให้มีพลังใจการออกกำลังกายฟื้นฟูร่างกาย...ให้สวดมนต์นั่งสมาธิเพื่อขจัดอาการเครียดทางจิตใจ...เพื่อเป็นจุดเริ่มต้นในการกลับมาใช้ชีวิตได้ดังเดิม
เช่นเดียวกันครับ...ที่คนที่อยู่เคียงข้างก็จะต้องอดทน...ดูแลเอาใจใส่ผู้ป่วยเป็นพิเศษ...การถนอมน้ำใจคำพูดก็เป็นสิ่งสำคัญ ดังเช่น น้องนิด "ภรรยาสุดที่รัก" ที่ได้อยู่เคียงข้างนับตั้งแต่รู้ข่าวอาการป่วยของผม...ลูกวิช, คุณยายณี และน้องส้มที่ต่างก็เร่งเดินทางมาให้กำลังใจทันที...คุณพ่อของผมที่เดินทางมาพร้อมกับพี่ต้อย ซ้อหยวน พี่ตุ๊ก พี่ติ่งและอานึก รวมถึงหลานๆ ที่ต่างแวะเวียนมาให้กำลังใจ โดยเฉพาะคุณพ่อที่ได้มาเยี่ยมถึงสามวันติดต่อกันทุกครั้งที่พ่อมาเยี่ยม "พ่อได้ลูบขาแล้วก็ถามว่า...รู้สึกมั๊ย?" เพียงแค่นี้ผมก็รู้สึกตื้นตันใจจนแปรเปลี่ยนมาเป็นพลังใจที่จะต้องกลับมาเดินให้ได้อีกครั้งหนึ่ง
"...อย่าท้อแท้ สิ้นหวัง และยอมพ่ายแพ้ต่อสิ่งที่เกิดขึ้น สร้างพลังใจเพื่อการเริ่มต้นก้าวเดินให้ได้อีกครั้ง...
